İnönü düşmanlığı, Atatürk'e düşmanlığın ayaklarından biridir. Atatürk'ten nefret edenlerin veya kendini Atatürkçü gibi gösterenlerin ilk saldırdığı yer, her zaman İnönü'dür. Bu geçmişte de böyleydi, şimdi de böyle. İnönü, Atatürk'e çok iyi bir yoldaş, arkadaş ve ikinci adam olmuştur. Bu yüzden kirli akılların öncelikli hedefi Atatürk ve İnönü ilişkisi olup, iftiraların boyutu ''İnönü, Atatürk'ü zehirledi'' noktasına kadar gelmiştir. Uzun yıllar beraber yürüyen bu iki değerli insanın üzerinden atılan iftiralar bununla bitmemiş ve bitmeyecektir.

Devir III.Murat devri,Osmanlı’nın en şaşaalı yılları.Yavuz zamanında başlayan Kuzey Afrika’daki fetihlerle beraber daha önce İstanbul’da pek rastlanmayan maymunların sayısı hızla artıyor.Maymunlar gemilerde gözcülük yapıyor,direklere kolayca tırmanıyor,keskin gözleriyle kara ya da başka bir gemi gördüklerinde aşağıya haber veriyor. Şehirde çok sayıda maymun dükkanı da var,çoğu Azapkapı ve Galata’da. O dönem İstanbulluların maymun sevgisi gemicilerle sınırlı kalmıyor,zenginler,sıradan insanlar da maymun beslemeye başlıyor.

Bu başlığı kullanarak kitap yazan adam, uzun süre başına bir kırmızı Osmanlı fesi takarak televizyon programları yapan; ona buna çatan; ağzı bozuk bir gerici-yobaz... Lozan’ı hezimet olarak nitelendirmiş... Atatürk’e olmadık hakaretler etmeyi, bir görev kabul etmiş; bunu hep yaptı ve ilerlemiş yaşına rağmen bugün de yapıyor... Ancak, Atatürk’e bile olmadık sözler ve yakıştırmalar yapmayı bir marifet sayan bu -ve bunun gibiler- bunu yaparlar da; İsmet Paşa için akıl almaz savlar ileri sürmez, hakaretlerde bulunmaz; onu tarih önünde küçük düşürmeye çalışmaz mı?

Şapka sözcüğü; Polonezce, czepska (şapka)’dan geliyor. Anadolu Türkçesi’nde şapka sözcüğü 15.yy.’dan sonra kullanılmaya başlanmış. Şapka; giyilen elbisenin kumaşından, fötr veya başka bazı malzemelerden, değişik desen biçimlerde yapılıyor ve kıyafeti tamamlayan bir aksesuar olma özelliği taşıyor.Şapkanın sosyal hayattaki yerini irdeleyecek olursak şöyle özellikleri ortaya çıkıyor; statü sembolü, görünüşe otorite,itibar ve güven veriyor, kıyafetin veya üniformanın bir parçasını oluşturuyor.

Saat bile günde tek kez doğruyu gösterir ya, İsmet Paşa hiç ama hiç doğru bir şey yapmamış… Örneğin mandacıymış. Kurtuluş Savaşı’na son anda katılmış. Birinci ve İkinci İnönü savaşları yapılmamış. Büyük Taarruz’da yanlış hesapları ve Mustafa Kemal’i kandırmaları nedeniyle savaş neredeyse yenilgiyle sonuçlanacakmış. Mudanya’da Türkiye’yi savunamamış. Lozan’da ata yadigarı toprakları kaybetmiş. Sonra demokrasi dönemi başlayınca, Takrir-i Sükun’un mimarıymış.

Anlaşılmaz biçimde (tabi ki anlaşılır) Vahdettin’in bir vatan haini olmadığı, Anadolu’da ulusal direnişi örgütlediği efsanesi yayılıyor! Bunu her yerde gözlemliyorsunuz. Her ağızdan, “Mustafa Kemal’i Samsun’a Vahdettin gönderdi” deniliyor. Bunda bir şey yok! Elbette Mustafa Kemal, Vahdettin’in iradesi ile Samsun’a gitti. Ancak, niçin gönderildi ve o ne yaptı? O’nun ne yapması isteniyordu ve o ne yaptı?

Şimdi iş döndü dolaştı, Atatürk’ün de zamanında “Kürdistan” sözünü kullandığına kadar geldi. Burada söylenmek istenen; Osmanlı Devleti’nden gelen eyalet sistemi anlayışına uygun olarak, Türkiye Büyük Millet Meclisi’nin açıldığı yıllarda, henüz daha ulus devletin kurulması tamamlanmadığı için, meclise gelen vekillerin geldiği bölgeye göre adlandırılmalarından kaynaklanan bir uygulamaydı. Osmanlı literatüründe, Manisa ve yöresi Saruhan, Karadeniz Bölgesi Lazistan, Güneydoğu Anadolu Kürdistan olarak adlandırılıyor; yine “Menteşe”, “Aydın”, “Karesi” gibi eski eyalet sistemine dayanan adlandırmalar yapılıyordu.

Asıl adı Osman Nevres olan Gazeteci-Yazar Hasan Tahsin, Osmanlı Devleti’nin istihbarat örgütü “Teşkilat-ı Mahsusa”nın üyesidir. İzmir’in 15 Mayıs 1919 günü Yunanlılar tarafından kanlı biçimde işgal edilmesi sırasında Yunan Efzun Alayı’na atıldığı bilinen “İlk Kurşun” olayı ile tanınmış ve ünlenmiş; o gün, Kordon’da Yunan askerleri tarafından acımasızca öldürülmüştür. İzmir’de, 1974 yılında Konak Meydanı’nda adına dikilen anıt, “İlk Kurşun” olayını ve işgale karşı, Türk Ulusal Varlığı’nın direnişini simgeler.

Alfabe devrimini içlerine sindiremeyenler, insan aklına zarar gerekçeler üretiyorlar. İşin teknik boyutuna, Arapça harflerden ve ona eklenen bir kaç Farsça sesten oluşan Osmanlıca denilen karma alfabenin Türkçe'yi yazı olarak anlatmaya yetmediğine bir türlü değinmiyorlar... Konuyu daha iyi anlatmak için, kafaları biraz karıştıralım: Buyurun okuyun: “mkml”Ne bu? Anlaşılmadı değil mi? Bir de tersine çevirelim harfleri: “Lmkm”Şimdi anlaşıldı mı? Yok, hayır! Şimdi de Arapça harfleri bilenler için sırasıyla yazalım. Lam, mim, kef ve mim.. İşte en son yazdığımın Arapça harflerle açılımı... Yani eski yazıda yazı sağdan sola yazılır ve m, k, m ve m harfleri, onu mükemmel olarak yazıp okumanız için yeterlidir...

Atatürk’te son senelerde halsizlik, yorgunluk gibi şikâyetler başlamıştı. Zamanla halsizlik artar, renginde ve yüzündeki çizgilerde değişikliklerle beraber, altın gibi sarı saçlarına kır düşmeye başlar. Zaman zaman yüzü sararıp solar, elleri balmumu rengini alır. Atatürk, uykudan kalktıktan sonra kendini halsiz hissetmektedir ve bu halsizliğini analjezik sedal tabletler alarak gidermeye çalışmaktadır. Bazen de halsizliklerini alkolle gidermek için sofraya zamanından evvel oturduğu da vaki olurdu.